Terug naar vorige
We weten allemaal, dat het natuurlijk veel te gemakkelijk en soms veel te gek ging. Als je een woning wilde kopen en zelfs nog geen geld had om de kosten van de notaris te betalen dan was er wel een hypotheek te regelen en kon je je gang gaan.
Dat was natuurlijk niet gezond en we hebben allemaal kunnen zien waar dat toe heeft geleid: huizen die ver onder water staan en een enorme hoeveelheid mensen die te maken hebben met een (soms forse) restschuld na de verkoop van de woning.
Dus zijn, terecht, de regels omtrent het verstrekken van een hypothecaire geldlening voor de eigen woning behoorlijk aangescherpt. We kunnen nu dus niet meer, vrij vertaald, een woning kopen en financieren op basis van een waardestijging die we in de toekomst een keer verwachten en met inkomen dat we ooit in de toekomst eens verwachten te gaan verdienen. Heel verstandig en heel terecht.
Maar één ding begrijp ik dan eigenlijk helemaal niet: waarom moet de gehele hypotheek binnen dertig jaar volledig worden afgelost? Wie heeft dat bedacht? En is dat echt wel nodig? De ellende is immers met name ontstaan vanwege een veel te hoge financiering ten opzichte van de waarde van de woning of ten opzichte van het inkomen. Dus zeker niet vanwege een te lang lopende relatief lage financiering. We gaan toch ook niet alle huurders verplichten om jaarlijks duizenden euro’s te sparen zodat ze over dertig jaar hun huis kunnen kopen?
Waar komt die extreem overspannen reactie toch vandaan? Komt dit voort uit het binnen de financiële wereld levende gevoel dat de almachtige AFM als een soort van godheid altijd gelijk heeft en niet bekritiseerd mag en kan worden? Of als een soort van dictator die men niet durft te bekritiseren? Is er niemand die bij dit soort rigide en misschien wel belachelijke regelgeving vraagtekens zet? Wanneer staat er iemand op met voldoende lef om de AFM beargumenteerd aan te vallen? Het wordt tijd om weer eens zelf na te gaan denken.
Vriendelijke groeten,
Brand Timmer