Terug naar vorige
U herkent het vast wel. “Mag ik eerst uw relatienummer?”, “Wie bent u eigenlijk?”, “Wat is uw rekeningnummer?”, “Toets eerst een 2 voor …”, enzovoort.
Als u als klant contact zoekt met een bedrijf moet u eerst enkele barrières slechten en vervolgens duidelijk maken wie u bent, want binnen het bedrijf waar u klant bent kent niemand u meer.
Jarenlang is schaalvergroting als economische oplossing gepredikt voor vrijwel elke organisatie. Of het nou over banken, woningcorporaties, zorginstellingen of onderwijsorganisaties ging: groter maakt beter! Maar is dat wel zo? Raken we door die enorme schaalvergroting niet op allerlei gebieden juist in de problemen? Is schaalvergroting wel zo goed voor de organisatie? Of creëren we daarmee alleen maar de mogelijkheid voor de bestuurders van die organisaties om ontzettend uit de bocht te vliegen (al dan niet in een Maserati)? Krijgen de bestuurders van dat soort mega-organisaties daarmee niet veel te veel macht en aanzien? En raken ze daardoor niet helemaal ‘los’ van wat wij als de gewone wereld beschouwen? Hebben we hiermee niet juist de voedingsbodem geschapen voor de enorme misstanden die af en toe aan de wereld getoond worden, zoals corruptie, zakkenvullerij en machtsmisbruik? Want je hoeft echt niet naar de FIFA toe om corrupt te zijn. Kunnen mensen normaal gesproken de verantwoordelijkheid van het besturen van dergelijke grote organisaties überhaupt wel aan? Moeten we dan wel doorgaan op deze weg van almaar groter worden en almaar samenvoegen van organisaties?
Als gevolg van de ongebreidelde groei is de persoonlijke betrokkenheid en ‘sociale controle’ binnen de organisaties vrijwel tot nihil afgenomen, waardoor men afhankelijk wordt van geconstrueerde controlemechanismen. En die blijken dus vaak niet te werken. Bestuurders die elkaar via het ‘old boys network’ de bal toespelen (“als jij hier een paraaf zet, zal ik straks bij jou ook een handtekening zetten…”). Een NMA die nodig blijkt omdat de normale economische wetten van concurrentie niet meer werken, want de organisaties zijn qua grootte de concurrentie voorbij gegroeid.
Zodra binnen een organisatie de klant (of, indien gewenst: de cliënt) niet meer centraal staat en als lastig wordt ervaren en waar het personeel als kostenpost en productiemiddel wordt beschouwd, gaat het de verkeerde kant op.
Langzaam zien we om ons heen een kentering ontstaan: De Regio Bank adverteert met de persoonlijke aandacht en Van der Valk Hotels heeft in één van haar hotels een kleinschaliger zorgorganisatie gehuisvest.
Zou 2016 ons meer naar de menselijke maat terugbrengen?
Wij als accountantskantoor in Doornspijk wensen u in ieder geval een persoonlijk en herkenbaar 2016 toe!
Brand, Remco, Theresa, Wilma, Marjolein, Willem, ErikJan, Dennis, Gert en Gerjanne