Terug naar vorige
In 1976 bracht Elton John het liedje ‘Sorry Seems To Be The Hardest Word’ uit en in 1982 werd dat nagevolgd door Chicago met ‘Hard To Say I’m Sorry’.
Als je beide nummers goed beluistert, kun je als het ware de pijn en de strijd voelen, waarmee de schrijvers van de songs proberen weer te geven wat het zeggen van het woord ‘sorry’ naar hun mening wil zeggen. Het klinkt hier en daar bijna wanhopig, omdat de auteur zich terdege realiseert dat het zeggen van ‘sorry’ geen vrijblijvendheid is. Het geeft aan dat er een enorme compassie is met de partij waar hij ‘sorry’ tegen zegt. Er is die ander iets aangedaan waar hij (oprecht!) heel erg spijt van heeft: Er is iemand anders ernstig tekort gedaan. En dat door mijn schuld! Het is mijn schuld dat die ander nu een vervelende periode door moet maken en dat neem ik mijzelf enorm kwalijk!
Het is erg moeilijk (‘it’s hard’) om verder te leven met dat gegeven. Het kost enorm veel moeite om ‘sorry’ te zeggen, want dan komt alle pijn en frustratie ten aanzien van de door mij aangerichte schade naar boven en wordt mijn wanhoop zichtbaar, omdat de schade niet of nauwelijks nog te herstellen is.
Dat was zo’n ruim vijfendertig tot veertig jaar geleden…
Heden ten dag is ‘sorry’ omarmd als een gemakkelijk excuus (‘what’s in a word…) om maar te doen wat men wil, zo lijkt het althans in veel gevallen.
In de criminaliteit (met name bij de rechtsgang) is het zeer gebruikelijk om een spijtbetuiging op papier te zetten richting de slachtoffers (‘volgens mijn advocaat scheelt dat al gauw 25% van de straf!’) Maar of hier nou echt spijt wordt betuigd?
En in de politiek is het helemaal een prachtig woord geworden: als je achteraf maar ‘sorry’ zegt, kun je overal mee wegkomen! Laten we allemaal hardop ‘sorry’ zeggen tegen Groningen, dan houden ze hun mond waarschijnlijk wel weer een poosje. Sorry dat ik die woorden over Joden heb gebruikt; het was niet mijn bedoeling dat er zo’n heisa over gemaakt zou worden (en dat ik daardoor in een verkeerd daglicht geplaatst zou worden)! Sorry voor al die blunders bij het UWV; wij willen graag op onze (directie)plekken blijven zitten, dus zullen we nu zeggen dat we er spijt van hebben, hoewel we feitelijk helemaal niets oplossen en gewoon doorgaan zoals we gewend waren.
En zo is een heel kostbaar woord binnen een halve eeuw gedevalueerd naar een goedkoop excuuswoord, dat te pas en te onpas gebruikt wordt om onder verantwoordelijkheden uit te komen.
Zoals dat kleine jochie van amper drie jaar, dat (nadat hij zij zusje geslagen had) voor straf op de onderste trede van de trap moest blijven zitten: “Sorry zeggen?”.